به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، محققین در دانشگاه Guadalajara می گویند که ما این نانوهیدروژل های بارگذاری شده با داروها را به بیماران تزریق کردیم. این نانوهیدروژل ها دارای ویژگی ورود به جریان خون هستند، بدون این که داروها شناسایی شده و مورد حمله سیستم ایمنی قرار گیرند. این بدلیل ویژگی های فیزیکی و شیمیایی این نانوهیدروژل هاست که آن ها را با شرایط بدن سازگار می سازد. ایده ای که وجود دارد این است که داروهای ضد سرطانی را درون نانوهیدروژل ها بارگذاری کنند و آن ها را مستقیما به جایی که سلول های سرطانی وجود دارند، منتقل کنند، بدون این که سایر سلول ها آسیب ببینند. این هیدروژل ها این امکان را فراهم می آورند که مواد فعال و داروها را با دوزهای مختلف استفاده کنند و هم چنین این هیدروژل ها می توانند به صورت خشک یا متورم(آبدیده) به صورت خوراکی، تنفسی، رکتال و واژینال استفاده شوند. آزاد شدن دارو هم می تواند با افزایش حجم، تغییرpH یا دما صورت گیرد. هم چنین این محققین ذره های آهن ربایی را به این نانوپلیمرهای هیدروژلی افزودند که موجب ایجاد زمینه ای می شود که با افزایش دما می تواند سلول های سرطانی را تخریب کند. این مطالعه روی نانوهیدروژل های حساس به دما فوکوس کرده است که با استفاده از یک تکنیک پلیمریزاسیون، موادی با ویژگی های فیزیکی و شیمیایی مختلف را ترکیب می کند تا کره های کوچک پلیمری ایجادکند. این نانوذره ها ویژگی های زیست سازگاری خوبی با بدن انسان دارند. در حالی که داروهای هدف قرار دهنده مولکولی پیش از این برای مبارزه با سرطان استفاده شده است اما نوآوری این کار استفاده از موادی مانند نانوهیدروژل ها است که می تواند سلول های سرطانی و بافتی را بدون آسیب به بافت های بدنی سالم تخریب کند.

پایان مطلب/